Top Menu

Friday, July 26, 2013

La situazione in Grecia (η μετάφραση στα Ελληνικά στα σχόλια)


La situazione in Grecia, mentre vengono scritte queste righe, si può definire tragica. Ogni giorno centinaia di persone perdono il lavoro, decine varcano la soglia dell’indigenza rimanendo senza casa, senza la possibilità di soddisfare le necessità fondamentali. Il governo, il Fondo Monetario Internazionale e l’Unione Europea stanno guidando il Paese alla totale povertà promuovendo politiche in favore delle banche e dei ricchi. Stanno tentando tutte le strade per ottenere ciò, riportando in vita in razzismo e il nazismo per riuscire a mantenere divisa la gente. Ultimamente, con l’aumento dei nazifascisti e il loro ingresso in Parlamento, in Grecia ci si comincia a domandare se potrebbe scoppiare una guerra civile. Dalla malinconia lieve di un modo di vivere consumistico, siamo giunti alla diffusa depressione dello squallore. Una grande parte della popolazione greca ha perso le speranze.

In questo scenario doloroso, la saga di Atene continua a vivere. Anche molti nostri membri hanno perso il lavoro e naturalmente negli intervalli delle sessioni non mancano i discorsi di argomento politico e nessuno cela la propria preoccupazione per come le cose possano andare a finire. Certo, ognuno percepisce la situazione in modo diverso. Per esempio, chi vive in provincia è meno preoccupato di chi vive ad Atene, che sente di più la pressione della crisi.
Così, chi pratica la meditazione della nostra tradizione cerca di cerca di rilassare la propria Mente in queste circostanze. Già solo questo violento cambiamento nel modo di vivere ci ha resi più angosciati. Pochi giorni fa, un praticante del buddismo tibetano mi diceva che la crisi lo aveva influenzato talmente tanto, che per sei mesi non aveva potuto fare meditazione da solo. Come puoi, infatti, stare seduto quando spesso ti senti la testa “ardere” per l’odio e la rabbia, o quando sei così deluso che non riesci nemmeno a sederti sullo zafu?
Personalmente però posso dire che la pratica dello zen mi ha aiutato a vedere le cose con maggiore sangue freddo, senza molte esplosioni. Mi aiuta a tenere un po’ a bada la paura e a sentire di più ogni singolo attimo. A prendere coscienza della mia esistenza dentro questa confusione e a intervenire là dove serve il mio aiuto. In momenti come questo, particolarmente critici, bisogna essere vigili. E come scrive Nikos Kazantzakis nell’Ascetica, “Devi amare la responsabilità. Devi dire: Io, io soltanto ho il dovere di salvare la terra. Se non si salverà, sarà colpa mia”.
Bassilis Kiriakis
Το κείμενο γράφτηκε για το forum της ιστιοσελίδας του μοναστηριού Ζεν Scarammucia που είναι στο Ορβιέτο της Ιταλίας. http://www.zenshinji.org/home/

1 comment:

Βασίλης Κυριάκης said...

Οι συνθήκες στην Ελλάδα τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις μπορεί να χαρακτηριστούν ως τραγικές. Καθημερινά εκατοντάδες άνθρωποι μπαίνουν στην ανεργία, δεκάδες περνούν την πόρτα της εξαθλίωσης μένοντας χωρίς σπίτι, χωρίς να μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες. Η κυβερνήσεις, το ΔΝΤ και η ΕΕ οδηγούν τον πληθυσμό της χώρας στην απόλυτη ανέχεια προωθώντας πολιτικές που στηρίζουν τους τραπεζίτες και τους πλούσιους.
Δοκιμάζοντας βέβαια όλους τους τρόπους για να μπορέσουν να το κάνουν αυτό, αναβιώνοντας τον ρατσισμό και τον ναζισμό για να μπορέσουν να κρατήσουν τον κόσμο διασπασμένο. Τον τελευταίο καιρό με την άνοδο των ναζί και την είσοδό τους στη βουλή η κουβέντα για τον αν θα γίνει εμφύλιος στην Ελλάδα έχει ανάψει. Από την ελαφρά μελαγχολία του υπερκαταναλωτικού τρόπου ζωής φτάσαμε στην μαζική κατάθλιψη της μιζέριας. Ένα μεγάλο ποσοστό του Ελληνικού λαού έχει χάσει την ελπίδα του.
Μέσα σε αυτό το θλιβερό σκηνικό η σάνγκα της Αθήνας συνεχίζει να ζει. Ήδη πολλά μέλη μας έχουν μείνει και αυτά άνεργα και βέβαια στα διαλείμματα των σεσσίν δεν λείπουν οι πολιτικές κουβέντες και δεν κρύβεται η ανησυχία όλων για το που θα καταλήξει αυτό. Βέβαια υπάρχει μια διαφορά για το πώς το προσλαμβάνει ο καθένας όλη αυτή την κατάσταση. Για παράδειγμα ένας που ζει στην επαρχεία είναι πιο χαλαρός ενώ ένας που ζει στην Αθήνα δέχεται περισσότερο τις πιέσεις της κρίσης.
Έτσι λοιπόν ένας ασκητής της παράδοσης μας προσπαθεί να «χαλαρώσει» τον Νου του μέσα σ’ αυτές συνθήκες. Μόνο και μόνο αυτή η βίαιη αλλαγή του τρόπου ζωής μας έχει κάνει πιο αγχωμένους. Τις προάλλες μου έλεγε ένας ασκητής, του Θιβετιανού Βουδισμού, ότι τον είχε επηρεάσει τόσο πολύ η κρίση ώστε δεν μπορούσε να διαλογιστεί μόνος του για έξι μήνες. Πως μπορείς βέβαια να καθίσεις όταν πολλές φόρες νιώθεις το κεφάλι σου να «καίει» από μίσος και οργή ή από την άλλη να είσαι τόσο απογοητευμένος που δεν μπορείς ούτε στο ζαφού να κάτσεις.
Προσωπικά όμως μπορώ να πω ότι η άσκηση του ζεν με έχει βοηθήσει ώστε να μπορώ να βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα χωρίς πολλές εκρήξεις. Με βοηθά να αντιμετωπίζω λίγο τον φόβο και να νιώθω περισσότερο τη κάθε στιγμή. Να συνειδητοποιώ την ύπαρξη μου μέσα σε αυτή την παραζάλη και να μπορώ να επεμβαίνω εκεί που χρειάζεται να βοηθήσω. Σε αυτές τις στιγμές που είναι ιδιαίτερα κρίσιμες πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Και όπως γράφει στην Ασκητική ο Νίκος Καζαντζάκης «Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί εγώ να φταίω.»